Κυριακή 22 Νοεμβρίου 2009

Η δυνατότητα επιβίωσης...


(Στην κ. Κική, γιατί το Ευαγγέλιό της ήταν η Ζωή...)


Όταν διακοπεί βίαια και απότομα η δυνατότητά μας να συνεχίσουμε αυτό που λέγεται ζωή, δηλαδή όταν διακοπεί το παιχνίδι μας με το θάνατο, τότε αντιλαμβανόμαστε εξίσου βίαια και απότομα ότι η μόνη πραγματική δυνατότητα επιβίωσης είναι η φιλία... Μόνο μέσω των ανθρώπινων δεσμών μπορούμε να σπάσουμε τα δεσμά του απάνθρωπου και να νικήσουμε το φόβο...

      "Αλλά σωπαίνω. Αισθάνομαι κάτι να πλησιάζει. Αλλοίμονο το αισθάνομαι να 'ναι φοβερό κι έτσι ανεξήγητα και σκοτεινά θα με χτυπήσει. Εύχομαι να 'ναι θάνατος κι όχι άλλο φοβερώτερο". 

                                                                                                                          Γ. Χειμωνάς

Τετάρτη 18 Νοεμβρίου 2009

Στη χώρα του υπαρκτού Σοσιαλισμού (Ι)...

(του ανταποκριτή μας από την πορεία του Πολυτεχνείου Marcel Proust)


Όποιος συμμετείχε στην χθεσινή πορεία για τον εορτασμό της 36ης επετείου του Πολυτεχνείου, εντυπωσιάστηκε, αναμφίβολα, από δύο βασικά της χαρακτηριστικά.
Το πρώτο ήταν η συγκλονιστική συμμετοχή του κόσμου. Όσο κι αν προσπαθούν, εδώ και περίπου ενάμιση μήνα, οι "σοσιαλιστικές" πλέον - ναι, είναι γεγονός, η δεξιά έφυγε, το θέμα, βέβαια, είναι ποιος ακριβώς ήρθε - δυνάμεις καταστολής να μας τρομοκρατήσουν, με καθημερινές περιπολίες, με καθημερινές προσαγωγές, με καθημερινούς ξυλοδαρμούς, με την ποινικοποίηση μίας εκ των ιστορικότερων και ομορφότερων περιοχών της Αθήνας, δεν τα κατάφεραν. Ο κόσμος δε φοβήθηκε και δε δείλιασε, επέλεξε να τιμήσει την εξέγερση του Πολυτεχνείου και να δώσει ένα ιδιαίτερα δυναμικό παρόν, βροντοφώναξε πως η αλλαγή των κυβερνήσεων δε συνεπάγεται και αλλαγή των κυρίαρχων πολιτικών και πως τελικά η χούντα δεν τελείωσε το '73.



Και, το δεύτερο, εξίσου εντυπωσιακό, στοιχείο ήταν η απόλυτα "διακριτική" παρουσία των δυνάμεων καταστολής. Ακολουθώντας τις εντολές του υπεύθυνου για την προστασία των πολιτών - δε θέλουμε να φανταστούμε τι θα συμβεί την ημέρα που θα πάψει να μας προστατεύει - κ. Χρυσοχοίδη, δεν προκάλεσαν και δεν προέβησαν σε απρόκλητες επιθέσεις. Να υποθέσουμε ότι η μη διακριτική παρουσία τους θα συνίστατο στο να βρίσκονται μέσα στα blocks των διαδηλωτών; Και, οι απρόκλητες επιθέσεις θα συνίσταντο στο να πυροβολούν εν ψυχρώ και όσους/ες δεν κυκλοφορούν στην περιοχή των Εξάρχειων;



Μέσα σε ένα τέτοιο κλίμα, ποια μπορεί να είναι η απάντησή μας; Πορείες σαν τη χθεσινή απέδειξαν ότι αυτό ήταν μόνο η αρχή. Ο κόσμος μπορεί και θέλει να απαντήσει δυναμικά, μπορεί και θέλει να ξεσηκωθεί, μπορεί και θέλει να εκδηλώσει την έντονη αντίθεσή του σε όσα τον πνίγουν. Μπορεί τα υποκείμενα και τα αντικείμενα, οι μορφές, τα όπλα της εξέγερσης να έχουν μετασχηματιστεί, υπάρχει, όμως, διαρκώς η δυνατότητα συγκρότησης νέων τρόπων και διόδων εξεγερτικής δράσης.

Και, για όλους αυτούς που νομίζουν ότι οι πράσινες/μπλε/κουστουμαρισμένες στολές τους - δε συγκαταλέγονται στις κατασταλτικές δυνάμεις μονάχα τα ένστολα τετράποδα που έχουν κατακλύσει τους δρόμους, υπάρχουν τετράποδα σε γραφεία με πολύ πιο ύπουλο και πολύ πιο επικίνδυνο ρόλο - θα μας κάνουν να σωπάσουμε, ας έχουν στο μυαλό τους ότι...