Κυριακή 22 Φεβρουαρίου 2009

Μετά λόγου γνώσεως... (1)



Vanitas vanitatum vanitas (Franciscus Gysbrechts, 1666-7). Ένας από τους πολλούς φλαμανδούς ζωγράφους που απεικόνησαν "νεκρές φύσεις", για να αναπαραστήσουν εικαστικά τον μεταβλητό, φευγαλέο και αμετάκλητα παροδικό χαρακτήρα της ζωής του ανθρώπου όχι μόνο ως φυσικού όντος, αλλά και στην πολιτισμική και κοινωνική του διάσταση...Κοιτάζοντας τον πίνακα διακρίνει κανείς το βιβλίο αλλά και την υδρόγειο ως σύμβολα της γνώσης και της θεωρησιακής ζωής (vita contemplativa), τα μουσικά όργανα ως σύμβολα της τέχνης και του πολιτισμού (vita voluptaria) περιστοιχισμένα από τα καθιερωμένα σύμβολα της ματαιότητας και του πεπερασμένου (κρανίο, κλεψύδρα, σύνεργα καπνίσματος). Θα αναρωτηθεί κανείς για ποιο λόγο μας έχει πιάσει αυτή η καλλιτεχνική μεν μακάβρια δε διάθεση...Είπαμε ότι προσπαθούμε να στήσουμε ένα αντι-blog και βασιζόμαστε στην αντιγραφή με στόχο να προκύψει μία αντι-γραφή. Αντιγράφουμε, λοιπόν, ένα συγκλονιστικό - κατά τη γνώμη μας - δημοσίευμα από το ΒΗΜΑ της Κυριακής της 25-1-2009, το οποίο θίγει τα παραπάνω ζητήματα με αφορμή εξελίξεις που μπορεί να αγγίζουν ή και να ξεπερνούν τα όρια της επιστημονικής φαντασίας, αλλά είναι - καλώς ή κακώς - πιο πραγματικές απ΄ όσο φανταζόμαστε...Θεωρούμε ότι, αν και συμβαίνουν στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, αγγίζουν και συνδέονται με έναν πολύ περίεργο τρόπο με τα εγχώρια προβλήματα...Συγκεκριμένα, με την εξέγερση του Δεκεμβρίου του 2008, με το ζήτημα του πανεπιστημιακού ασύλου, της εκπαίδευσης, μα πάνω απ΄ όλα με το ζήτημα που αφορά το σύνολο των Δυτικών κοινωνιών την παρούσα συγκυρία - όπου κατά Lyotard ζούμε την "πολύ μοντέρνα στιγμή όπου το πανεπιστήμιο διατρέχει τον κίνδυνο να εξαφανιστεί και το Ινστιτούτο να γεννηθεί" {1} -: το ζήτημα της γνώσης.
Προσπαθήσαμε να μηρυκάσουμε το συγκεκριμένο δημοσίευμα (του α. γαλδαδά) αρκετό καιρό τώρα... Θα ακολουθήσουν και άλλα δύο σχετικά, με σκοπό να μας δώσουν το έναυσμα για μία συζήτηση περί γνώσης, εκπαίδευσης, φοιτητικού κινήματος και ό,τι άλλο σχετικό ή άσχετο προκύψει, καθώς κανείς δεν μπορεί να προδικάσει την κίνηση της αντιγραφής...


http://www.tovima.gr/default.asp?pid=46&ct=33&artId=244706

Θα επανέλθουμε...

{1} Lyotard J-F. Η Μεταμοντέρνα Κατάσταση, μτφρ. Κ. Παπαγιώργης, (Γνώση, 1993) σ. 28.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου