Βραδιά Champions League η σημερινή! Βραδιά που πάνω από 2,5 δισεκατομμύρια τηλεθεατές θα καρφωθούν μπροστά στον τηλεοπτικό τους δέκτη, για να απολαύσουν το θέαμα που καλούνται να προσφέρουν οι αστέρες της Barcelona και της Manchester United. Πόσοι, όμως, θα αναρωτηθούν τι κρύβεται πίσω από το ποδοσφαιρικό θέαμα, τι κρύβεται πίσω και πέρα από τις τέσσερις γραμμές του γηπέδου; Τι κρύβεται πίσω από έναν αγώνα μεταξύ μιας από τις πλουσιότερες ομάδες του πλανήτη (Manchester United) απέναντι σε εκείνη που για περισσότερο από έναν αιώνα αρνήθηκε να βάλει χορηγό στη φανέλα της (Barcelona);
Είναι, άραγε, το ποδόσφαιρο – αυτή η τόσο κερδοφόρα και καλά οργανωμένη επιχείρηση – εντός των σύγχρονων κοινωνιών ένα απλό άθλημα, ένα αθώο παιχνίδι, το οποίο περιφρονείται από τους διανοούμενους και αγκαλιάζεται από τις μάζες;
Ή μήπως συμβαίνει το ποδόσφαιρο, ως κοινωνικό φαινόμενο να αντανακλά βαθύτερες κοινωνικές διεργασίες που λαμβάνουν χώρα σε τομείς που αγκαλιάζουν οι διανοούμενοι και οι οποίοι περιφρονούν τις μάζες; Σκεφτόμαστε, άραγε, γιατί το ποδόσφαιρό έχει γίνει την τελευταία δεκαετία, ένα παιχνίδι όπου το κρίνουν οι παίκτες του κέντρου και μάλιστα, οι πιο εργατικοί και πειθαρχημένοι από αυτούς, ήτοι τα «αμυντικά χαφ»; Σκεφτόμαστε, άραγε, γιατί το ποδόσφαιρο έχει γίνει ένα παιχνίδι όπου οι παίκτες που ξεσηκώνουν την εξέδρα για τις αμιγώς ποδοσφαιρικές τους ικανότητες σπανίζουν; Αναρωτιόμαστε, για την ανθρωπογεωγραφία αυτής της εξέδρας; Για την εξαφάνιση των λαϊκών στρωμάτων και την προσέλκυση των μεσοαστικών; Για την εξαφάνιση του ίδιου του κοινού από τις κερκίδες και τον πολλαπλασιασμό του κοινού στον καναπέ; Για τα μέτρα πειθάρχησης και ελέγχου των μαζών που κρύβονται πίσω από ό,τι καλείται «καταπολέμηση της βίας»; Για την μανία με τον πρωταθλητισμό σε μία πλήρως ιατρικοποιημένη κοινωνία;
Με τα ερωτήματα αυτά – και πολλά άλλα που θα μπορούσε να θέσει κανείς – δεν τα βάζουμε με το ποδόσφαιρο. Δεν στρεφόμαστε εναντίον του. Στρεφόμαστε εναντίον της προφάνειας που το καλύπτει. Μήπως, τελικά, το ποδόσφαιρο είναι κάτι παραπάνω από ένα παιχνίδι; Μήπως, εν τέλει, η φράση «ποδοσφαιροποίηση της πολιτικής» έχει περισσότερες ερμηνείες από όσες νομίζουμε; Μήπως πρέπει να το φιλοσοφήσουμε λίγο παραπάνω ακολουθώντας το παράδειγμα των Monty Python;
Μήπως πρέπει να ξαναμάθουμε το παιχνίδι;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου